Dziewczynka w habicie. Uzdrawianie wewnętrznego dziecka

Stella Veritas-Amare

Zakon – tam miałam spędzić resztę swojego życia – tak postanowiłam. Obiecałam to Bogu, a obietnicę tę uznałam za trwałą – jak przysięgę. Kto mnie zawołał tak głośno i wyraźnie, że poszłam za nim? A może ten głos, który wołał, był tylko wytworem mojej wyobraźni lub zrodził się z lęku? Czym się stanie zakonna sukienka? Atrybutem wiary czy kolejną zasłoną?

Dziewczynka zza zasłony wierzy, że w zakonie doświadczy ukojenia duszy i znajdzie akceptującą przestrzeń na odsłonę prawdy o sobie. Chce być rozpoznana, usłyszana, zaopiekowana. I zrozumiana.

Dziewczynka z dyplomem porzuca wszystkie dowody uznania dla jej pracy, by na zawsze rozstać się ze światem. Ta, która boi się rozłąki jak potwora. Odchodzi. Zostawia. Chce zapomnieć.

Ja – kobieta – chcę zniknąć w ubóstwie, dziewictwie i posłuszeństwie. Pragnę stać się małą dla świata, bo takie wezwanie do sióstr kieruje zakon. I jednocześnie chcę być zauważona, bo takie jest pragnienie mojego serca.

Wezwanie czy ucieczka? Powołanie czy kolejna zasłona? Siadamy z Anią na zielonej trawie pola marzeń. Wspominam czas zakonu. Wreszcie mogę opowiedzieć o małej dziewczynce, która – aby przetrwać – wymyśliła opowieść o miłości. O miłości, która ją odnalazła, wezwała i przygarnęła. O tej największej, godnej zaufania, i tej, która nigdy się nie kończy. Uwierzyła tej miłości. Poszła za nią, sądząc, że uratuje ją ona od bólu rozstań. Włożyła habit jak pelerynę. Chciała się w nim schronić, a stał się on niczym kokon. Skryła ciało i duszę. Zamilkła, sądząc, że cierpienie wyzwala od konsekwencji grzechu. A ten rozrastał się w niej. Kto ją prosił o to poświęcenie? Czy ktoś? „Z tobą nie da się żyć” – usłyszała. Zamarła przerażona, że tu nie jest sobą. I jest.

Od Autorki

*   *   *

Opowieść Dziewczynki w habicie w książce Stelli Veritas‑Amare, zgodnie z podtytułem – Uzdrawianie wewnętrznego dziecka – jest tekstem terapeutycznym: jeśli chcesz się poczuć lepiej – pisz! A jednocześnie jest apelem, manifestem, błaganiem o pomoc, jak list w butelce wrzucony do wielkiego oceanu przez zdesperowanego rozbitka. Jest też relacją o wieloletnim przymuszaniu się do milczenia, posłuszeństwa, do gry zatytułowanej „U mnie wszystko w porządku”.

Dużo tych „jednocześnie”: autorka praktykuje na własnym ciele i duszy doświadczanie paradoksów. W tej samej chwili ogarniają ją: miłość i nienawiść, czułość i lodowate zimno, błogość modlitwy i obrzydzenie, współczucie i pogarda, radość i strach… Wyrażenie „ogarnia ją”, jest przy tym zbyt łagodne, nie oddaje tego wrzenia ciała i duszy, tego miotania się, warowania oko w oko z wrogiem, któremu na imię „chaos przeciwieństw”.

dr Jadwiga Wais

*  *  *

Logo MagoVoxPartner wydania: MagoVox

Dziewczynka w habicie. Uzdrawianie wewnętrznego dziecka - Stella Veritas-Amare

Spis treści

Przedmowa – dr Jadwiga Wais
Od Autorki

1. Ucieczka
2. Obietnica
3. Znaki
4. Pod twoją osłonę
5. Jak ona
6. Winna
7. Mężczyzna z ławeczki
8. Zależność
9. Rodzina
10. Mistrzyni
11. Pod wiatr
12. Stop
13. Siostra
14. Róże
15. Stara‑malutka
16. Święta ziemia
17. Dziecko
18. Włosy
19. Moje
20. Pozory
21. Forma
22. Obecność
23. Pokój
24. Wykluczenie
25. Prawda
26. Czerwona nić
27. Znaczenie
28. Złodziej
29. Rozstanie
30. Słowo
31. Bęben
32. Rozczarowanie
33. Wyznanie
34. Spódnica
35. Podpis
36. Cicho

Źródła cytatów