Masońskie tropy w Dobrzycy. Widoczne – nieoczywiste

Paweł Fijałkowski

O wolnomularskich motywach zawartych w dobrzyckiej siedzibie Augustyna Gorzeńskiego możemy powiedzieć, że są widoczne, lecz nieoczywiste. Ich odczytywanie jest zadaniem trudnym i ryzykownym, a jednocześnie otwierającym przed nami głębię duchowego przekazu kryjącego się w strukturach i kształtach mających charakter symbolu lub znaku.

Dobrzycki zespół pałacowo-parkowy przyciąga badaczy i miłośników historii jako piękne i wartościowe świadectwo przeszłości Wielkopolski oraz dziejów tamtejszego ziemiaństwa. Dzięki poszukiwaniu wolnomularskiego przesłania utajonego w pałacu i parkowych budowlach mogą one stać się zabytkami dostarczającymi przeżyć estetycznych i intelektualnych o znacznie szerszym zakresie, inspirującymi do praktyk służących duchowemu doskonaleniu się. Będzie to zapewne zgodne z zasadami wyznawanymi przez Augustyna Gorzeńskiego, ponieważ wolnomularstwo stawia sobie za cel pobudzanie i wykorzystywanie wszelkich możliwości człowieka w dziele moralnej budowy, wzbogacania siebie i polepszania świata.

Masońskie tropy w Dobrzycy. Widoczne – nieoczywiste – Paweł Fijałkowski

Spis treści

1. Dziedzictwo Augustyna Gorzeńskiego
2. Praźródła wolnomularstwa
3. Symboliczne przesłanie architektury
4. Pałac. Freski i sztukaterie
5. Budowle w parku
6. Kasztel i templariusze
7. Grota przemiany
8. Ślimacza Górka. Wzgórze oświecenia
9. Panteon
10. Monopter. Mistyczna Świątynia Salomona
11. Kamienie Druidyjskie
12. Drzewa
13. Zakończenie
14. Spis ilustracji
15. Literatura

Paweł Fijałkowski

Paweł Fijałkowski – ur. 1963, jest archeologiem, historykiem i publicystą. W grudniu 1988 r. rozpoczął pracę w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie, z którym jest związany do dziś. Stopień doktora nauk humanistycznych otrzymał w 1999 r. na podstawie rozprawy „Żydzi w województwach łęczyckim i rawskim w XV–XVIII w.”, obronionej w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. W latach 1985–1989 współpracował z tygodnikiem „Fołks-Sztyme” (żyd. „Głos Ludu”), a w latach 1989–1998 z miesięcznikiem „Słowo i Myśl. Przegląd Ewangelicki”. Od 2001 r. należy do grona współpracowników czasopisma „ALBO Albo. Problemy psychologii i kultury”. Zajmuje się dziejami Żydów w okresie staropolskim, historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza oraz homoerotyzmem w kulturze europejskiej. Jest autorem kilku książek oraz kilkuset artykułów na powyższe tematy.