Dzień Jungowski

Carl Gustav Jung – myśliciel i wizjoner

Pedagogika i indywiduacja
Tomasz Olchanowski

Przyjęcie za punkt wyjścia paradygmatu nieświadomości, a co za tym idzie założenia o potędze procesów nieświadomych, wobec których nasze świadome zamierzenia wydają się być budowaniem zamków na piasku, zmienia w istotny sposób nasze spojrzenie na relacje pedagogiczne. Jako że psychologia analityczna demaskuje złudzenia pedagogów i podważa dotychczasowe, często naiwne, teorie pedagogiczne, tylko w marginalnym stopniu wydaje się być obecna w dyskursie pedagogicznym.
Celem wykładu jest przedstawienie Junga jako pedagoga-wizjonera, który dokonuje swoistej rewolucji, rozpatrując związki między wychowawcą i wychowankiem w kontekście nieświadomego tła. Wychowują nie tyle metody i sposoby wprowadzane w sposób świadomy, lecz to, czym wychowawcy i rodzice żyją. Nie tyle oddziaływa terapeutycznie praktyka pedagogiczna czy psychologiczna, lecz osobowość terapeuty (wychowawcy), nie tyle głoszona prawda, lecz to, czy tę prawdę wychowujący realizuje we własnym życiu.
Wśród rozpatrywanych zagadnień znajdą się: idea samowychowania a proces indywiduacji; indywiduacja a pułapki ideologizacji; indywiduacja i paradoks: im życie człowieka jest bardziej kształtowane przez sztywne normy moralne, tym bardziej niemoralna staje się indywidualność. Czy można polegać na własnym doświadczeniu; doświadczenie wewnętrzne a kulturowe uwarunkowania?

Doświadczenie kryzysu okiem filozofa kultury
Zofia Rosińska

W wykładzie chcę się zastanowić nad kategorią „kryzysu kultury”. Pytam o określenie kryzysu i jego symptomy, a także o filozoficzną refleksję nad źródłami kryzysu i sposobami jego przezwyciężenia.
Główną tezą wykładu jest przekonanie, że w kulturze europejskiej – bo tylko o niej będę mówiła – ślady doświadczenia kryzysu spotykamy w jej najstarszych źródłach i obserwujemy je również współcześnie. Kryzys obejmuje przede wszystkim sferę aksjologii i wolności człowieka. Doświadczany jest w obszarze antropologii (relacji międzyludzkich, poczucia tożsamości) i w obszarze metafizyki ( relacji do transcendencji). Pozwala to sądzić, że kryzys w kulturze europejskiej jest obecny stale, choć w sposób cykliczny.