Forum Inspiracji Jungowskich

Ponad granicami

Życie bez Cienia, bez ego, bez głowy u autorów zachodnich, w tantrze buddyjskiej i naukach dzogczien

Autor omawia graniczne sytuacje ludzkiej egzystencji, które w literaturze i sztuce metaforycznie nazywa się utratą Cienia, ego lub głowy. Odwołuje się do opowiadania Adalberto Chamisso Przedziwna historia Piotra Schlemihla o człowieku, który sprzedał swój cień nieznajomemu, do baśni Hansa Christiana Andersena Cień, w której cień uczonego zyskał samodzielny byt, oraz do ekspresjonistycznego filmu niemieckiego Student z Pragi, którego bohater sprzedał diabłu swoje odbicie w lustrze. W związku z naukami tybetańskimi przedstawia symbolikę bóstwa Wadżrajogini oraz zagadnienia ciała iluzorycznego, kreowanego przez tantryków przy pomocy lustra, i ciała tęczowego, którego aktualizacja może być empirycznym dowodem na to, że egzystencja nie kończy się wraz z rozpadem ciała fizycznego.
W naukach tantry buddyjskiej i dzogczien brak cienia czy głowy symbolizuje oświecenie. „Graniczność” Wadżrajogini polega na tym, że będąc istotą należącą do porządku nirwany, jawi się człowiekowi żyjącemu w świecie samsary. Medytacja na nią umożliwia zmianę statusu egzystencjalnego jogina: ze zwykłego człowieka na bóstwo. Zarówno na Zachodzie, jak i w tradycji dzogczien cień jest atrybutem osobniczego istnienia, a jego utrata jest traktowana jako utrata człowieczeństwa. O ile jednak na Zachodzie utrata cienia oznacza degradację do statusu podludzkiego, o tyle w dzogczien wskazuje na realizację statusu ponadludzkiego.
0 komentarzy:

Dodaj komentarz

Chcesz się przyłączyć do dyskusji?
Feel free to contribute!

Dodaj komentarz