Forum Inspiracji Jungowskich

W jaki sposób ranimy siebie wzajemnie we współczesnym świecie

– perspektywa psychologii procesu

Wystąpienie będzie poświęcone specyfice subiektywnych przeżyć i wynikających z nich zachowań pojawiających się w sytuacji zranienia.
Poczucie zranienia często wyrzuca nas poza granice zwykłej tożsamości. Doświadczenie takie pojawia się w relacji. W tej relacji mamy pewne nadzieje i oczekiwania, a także poczucie, że podobnie rozumiemy rzeczywistość. Wydaje się, że funkcjonujemy w tym samym świecie. W momencie zranienia jednak pęka więź, całość rozpada się na części. Zwykle punktem wyjścia jest zaskoczenie: przewidywalny scenariusz nie został odegrany, przeciwnie, czyjeś zachowanie ugodziło w nasze nadzieje, oczekiwania, uczucia. „Ja” – nawet jeśli tylko na chwilę – przestaje być instancją sprawującą pełną kontrolę nad zachowaniem. W miejsce spotkania osób pojawia się rozgrywka między rolami: oprawcą i ofiarą. W tej sytuacji uruchamiają się inne wzorce, zakorzenione w osobistych emocjach i wzorcach kulturowych. Role ofiary, oprawcy, a także związane z nimi (wybawca, bohater, terrorysta) stają się strukturami organizującymi percepcję i zachowanie.
W ramach wystąpienia zapraszam do dyskusji: Czy możemy przekroczyć te wzorce? Jeśli tak, to w jaki sposób?
0 komentarzy:

Dodaj komentarz

Chcesz się przyłączyć do dyskusji?
Feel free to contribute!

Dodaj komentarz