Psychoterapia. Badania i szkolenie

Część druga prezentuje istniejące w literaturze stanowiska wobec szkolenia w psychoterapii. Omówione są ogólne problemy związane z doborem kandydatów do szkolenia i form szkolenia (superwizja, własna terapia i szkolenie dydaktyczne). Następnie przedstawione zostało szkolenie w psychoterapii z punktu widzenia podejścia psychodynamicznego, podejścia behawioralnego, podejścia poznawczo-behawioralnego, terapii opartej na doświadczeniu oraz podejścia systemowego. W odrębnym rozdziale scharakteryzowane są kompetencje i standardy szkolenia psychoterapeutów grupowych.

W omówionych dotychczas trzech książkach składających się na podręcznik psychoterapii autorzy zdają relację ze stanu wiedzy istniejącego w światowej literaturze poświęconej psychoterapii. Opis pozbawiony jest opinii autorów, nie wyraża ich preferencji. Natomiast w Aneksie umieszczonym na końcu trzeciej książki (Psychoterapia. Badania i szkolenie) autorzy dzielą się własnym doświadczeniem związanym z prowadzeniem szkolenia w zakresie psychoterapii. Te autorskie propozycje rozpoczyna rozdział określający znaczenie wiedzy i doświadczeń osobistych osób szkolących się w psychoterapii.

Studenci IV i V roku Wydziału Psychologii UW, którzy wybrali specjalizację „psychoterapia”, uczestniczą w szkoleniu dydaktycznym (w wykładach, seminariach i warsztatach) oraz mają szansę zdobycia osobistych doświadczeń w toku własnego treningu terapeutycznego. Mają ponadto możliwość podjęcia próby wejścia w rolę zawodową psychoterapeuty, zdobycia doświadczeń, jakich dostarcza superwizja.

Miejscem, w którym studenci zdobywają praktyczne doświadczenia, jest Akademicki Ośrodek Psychoterapii (AOP) pełniący funkcje usługowe (oferuje psychoterapię głównie studentom warszawskich uczelni), dydaktyczne (stanowi bazę kliniczną dla specjalizacji „Psychoterapia”) i badawczą. Także działalność AOP, czyli baza kliniczna dla szkolenia w psychoterapii, w świetle badań nad prowadzoną tam psychoterapią została zaprezentowana. Ta prezentacja pełni inną jeszcze funkcję – akcentuje potrzebę poddawania badaniu procesu terapeutycznego prowadzonego w ośrodku psychoterapeutycznym; rezultaty tego badania pozwalają na konfrontację wyobrażeń terapeutów z ujęciem psychoterapii z perspektywy pacjentów.

Kolejne rozdziały Aneksu opisują następujące autorskie propozycje szkolenia: warsztat w zakresie podstawowych umiejętności psychoterapeutycznych oraz trening terapeutyczny jako forma zdobycia osobistych doświadczeń i wiedzy na temat procesu psychoterapii. W czterech rozdziałach psychoterapeutki, będące zarazem pracownikami naukowymi, opisują własne doświadczenia w prowadzonym w AOP psychoterapeutycznym szkoleniu studentów uczestniczących w ćwiczeniach odbywających się w ramach specjalizacji „psychoterapia”. Zamykający trzecią książkę rozdział informuje o programie kończącego tę specjalizację seminarium poświęconego refleksji nad rolą zawodową psychoterapeuty i problemami etycznymi w psychoterapii.