Polska droga do EURO 2008… 2012

Czas jest bezcennym darem, danym nam, abyśmy dzięki niemu stali się mądrzejsi, dojrzalsi i doskonalsi.
Tomasz Mann

Po raz pierwszy w historii polskiej piłki nożnej zagranicznym selekcjonerem kadry Polski został Leo Beenhakker, znany szkoleniowiec holenderski. W światowym futbolu nie jest to żadna nowość, by kadrę danego kraju prowadził szkoleniowiec innej narodowości. Przykładem takich zmian może być znaczna liczba zagranicznych selekcjonerów, którzy prowadzili reprezentacje krajowe – z 32 finalistów ostatnich mistrzostw świata w 2006 roku aż 15 prowadzili selekcjonerzy zagraniczni, a wśród nich były: Australia – Guus Hiddink (Holandia); Anglia – Sven-Goran Eriksson (Szwecja); Japonia – Zico (Brazylia); Korea Płd. – Dick Advocaat (Holandia); Meksyk – Ricardo La Volpe (Argentyna); Paragwaj – Anibal Ruiz (Urugwaj); Portugalia – Luiz Felipe Scolari (Brazylia).

W finałach mistrzostw świata w 2006 roku w Niemczech prawie połowa reprezentacji była prowadzona przez selekcjonerów innej narodowości. Największa ilość selekcjonerów pochodziła z Brazylii (4) i z Holandii (3).

Jak wykazuje praktyka, zatrudnianie selekcjonerów innej narodowości do pracy z reprezentacjami krajowymi jest od wielu lat zjawiskiem powszechnym i sprawdzonym w światowym futbolu. Zapewne i w pracy z reprezentacją Polski przyniesie ona pozytywne efekty szkoleniowe. Jak znamy nasze środowisko piłkarskie, takie innowacje w Polsce, mogą napotkać na „wstępne przeszkody”, o ile nie będą to fachowcy
z najwyższej światowej „półki”. A do takich znanych trenerów-selekcjonerów na pewno należy doświadczony szkoleniowiec holenderski, Leo Beenhakker.

Michał Listkiewicz, prezes PZPN, powiedział:

Podczas konferencji prasowej nowy selekcjoner reprezentacji Polski, Leo Beenhakker, powiedział:

Czy Leo Beenhakker otworzył drzwi do piłkarskiej elity?

Kilka razy byliśmy już naprawdę blisko najlepszych. 10 września 1975 roku kadra Kazimierza Górskiego wygrała w porywającym stylu z wicemistrzami świata Holandią aż 4:1 po golach Andrzeja Szarmacha (dwa), Grzegorza Laty
i Roberta Gadochy. W zgodnej opinii fachowców to był jeden z najlepszych (jak nie najlepszy) mecz „biało-czerwonych”
w historii. Niestety na finiszu rozgrywek Holendrzy wyprzedzili nas lepszą różnicą bramek.

Cztery lata później Holendrzy ponownie przyjechali do Chorzowa w roli wicemistrzów świata. I ponownie nie dali rady „biało-czerwonym”. Kadra Ryszarda Kuleszy wygrała 2:0 po trafieniach Zbigniewa Bońka i Włodzimierza Mazura (z karnego zdobytego w stylu Antonina Panenki). Co zyskaliśmy na Holendrach (2:0, 1:1), straciliśmy na Niemieckiej Republice Demokratycznej (1:2, 1:1). Na EURO 80 pojechała reprezentacja „Oranje”.

W 1991 roku ponownie byliśmy blisko awansu. W ostatniej kolejce rozgrywek grupowych reprezentacja prowadzona przez Andrzeja Strejlaua wygrywała z Anglią w Poznaniu 1:0, a Irlandia remisowała z Turcją. Takie wyniki premiowały „biało-czerwonych”. Niestety, w końcówce spotkania Gary Lineker doprowadził do remisu i do Szwecji pojechali Anglicy. W dwóch ostatnich eliminacjach ME mocno dali nam się we znaki Szwedzi. Najpierw, na Rasundzie, pokonali
w ostatnim meczu kadrę Janusza Wójcika 2:0, choć awans zapewnili sobie znacznie wcześniej. Nam wystarczał remis, ale na zwycięstwie gospodarzy skorzystali Anglicy, którzy zajęli drugie miejsce w grupie premiowane udziałem w barażach.

Cztery lata później Skandynawowie nie pomogli nam w walce o paszporty do Portugalii. W ostatniej serii spotkań reprezentacja Pawła Janasa pokonała w Budapeszcie Węgrów 2:1 po golach szybkiego i skutecznego Andrzeja Niedzielana. Niestety pewni awansu Szwedzi sprawili nam psikusa i przegrali u siebie z Łotwą 0:1. Ponownie obeszliśmy się smakiem. Zadawaliśmy sobie pytanie, czy Leo Beenhakker będzie pierwszym trenerem, który „otworzy nam drzwi” do europejskiej piłkarskiej elity?