Wpisy

“Klinika archetypów. Na szachownicy życia psychicznego” – Zenon Waldemar Dudek

Ta książka to wyprawa w zakamarki nerwic, depresji, schizofrenii, traum, stanów borderline, a przy tym próba wglądu w dwa miliony lat rozwoju ludzkiego umysłu. W tych przeżyciach odbijają się znaki epoki, kryzysy rodzinne i społeczne, stan psychiczny świata. Zaburzenia psychiczne to gry z wieloma niewiadomymi, w których biorą udział wyobraźnia, uczucia, relacje społeczne, wartości, symbole. W tych grach, na szachownicy życia psychicznego – niczym w klinice archetypów – każdy może ostrzej zobaczyć siebie i bliskich, naturę i kulturę.

Od Wydawcy

* * *

Oś przewodnią książki stanowią archetypy, które są bazą dla struktur psychicznych, reprezentowaną przez wzorce pierwotne gatunku homo sapiens. Zdolność symbolizacji i wzorce archetypowe psyche, opisane przez Junga, mają uniwersalne znaczenie w rozpoznawaniu trudności i dysfunkcji zachowania, w wypracowaniu mechanizmów regulacyjnych, jak też ukierunkowaniu procesu terapii.

Autor w oryginalny sposób wykorzystuje idee dotyczące myślenia diagnostycznego i terapeutycznego zainicjowanego przez Junga i jego kontynuatorów. Idee te wytyczają nowy kierunek terapii rozumianej jako towarzyszenie człowiekowi w rozwoju.

Prof. dr hab. Czesław S. Nosal

Współpraca: Czasopismo “Psychiatra”, Fundacja Otwarte Seminaria Filozoficzno-Psychiatryczne

“Archetypy mity symbole” – Zenon Waldemar Dudek. Rozmawia Maja Jaszewska

Rozmowy tworzące tę książkę łączy próba spojrzenia na człowieka, historię i religię z perspektywy teorii archetypów Junga. Tematy dialogów dotykają kwestii „granicznych”, odsłaniają naturę procesów inicjacyjnych, otwierają na poznanie siebie.
Uniwersalny wymiar dramatu życia odbija się w symbolach, rytuałach i codziennych działaniach, a doświadczenia psychoterapii pomagają to lepiej zrozumieć. Książka pobudza wyobraźnię do archetypowego spojrzenia na duchowe wyzwania epoki.

* * *

Wiele jest na świecie książek ciekawych, niewiele ciekawych i mądrych. Archetypy, mity, symbole niewątpliwie należą do tej drugiej kategorii. Uważny czytelnik pierwszej partii rozmów Mai Jaszewskiej z Zenonem Waldemarem Dudkiem na pewno dostrzeże wychodzące z europejskiego odrodzenia i oświecenia fantazmaty raju wzywające ludzi, by stali się jak bogowie. Dziś raj się ziścił, lecz tylko w postaci powierzchownych namiastek. Fantazmaty owocują wybujałym indywidualizmem, narcyzmem i sobiepańskim stylem życia.

W częściach dalszych książki czytelnik zostawi narcyzm i kult wiecznego postępu, by zagłębić się w archetypowy cud wewnętrznej przemiany, oczyszczenie, mit archaicznego bohatera, Junga teorię snów, która sięga głębi nie tylko ludzkiej jednostki, lecz także człowieczeństwa. I wreszcie, na koniec, dotknie niezabliźnionej rany Katynia, która jak ostry cierń utkwiła w polskiej świadomości i nieświadomości. Te wszystkie rozmowy dają nie tylko do myślenia, ale skłaniają do wewnętrznej podróży.