Zapraszamy serdecznie na spotkanie z dr. hab. Tomaszem Olchanowskim
18.11.2016 (piątek), godz. 18:00
Teatr Lalka, pl. Defilad 1, PKiN (wejście od ul. Świętokrzyskiej), Warszawa, wstęp wolny.
O Autorze
Tomasz Olchanowski – dr hab., pedagog i kulturoznawca; adiunkt w Katedrze Teorii Wychowania i Antropologii Pedagogicznej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Od 2007 roku członek redakcji półrocznika „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”. Autor książek: Jungowska interpretacja mitu ojca w prozie Brunona Schulza (2001), Psychologia pychy (2003), Duchowość i narcyzm (2006), Wola i opętanie (2008; wyd. II poszerz. 2010), Pedagogika a paradygmat nieświadomości (2013). Interesuje się zagadnieniami psychologii głębi i współczesnej antropologii. Czerpie inspiracje z technik pracy z ciałem i świadomością, wywodzących się
z buddyzmu, neoplatonizmu, stoicyzmu, mistyki chrześcijańskiej.
Fan krautrocka, sztuki psychodelicznej oraz górskich i leśnych wędrówek.
Tomasz Olchanowski
Monografia jest podróżą po niepokojących wizjach ponowoczesnej globalnej kultury, zdominowanej przez maniakalno-narcystycznego ducha czasu. Synteza duchowości jungowskiej i postjungowskiej z marksistowską podejrzliwością pozwoliła Autorowi zmierzyć się z takimi zagadnieniami, jak: religia kapitalizmu i kapitalistyczna katechizacja, diagnostyczny obłęd i dychotomia zdrowia i choroby, propaganda sukcesu i wojna z własnym organizmem, samopacyfikacja humanistów i polowanie na samotnych geniuszy, świat „głodnych duchów” i imagopatów, irracjonalizm homo oeconomicus i psychoterapia zagubiona w iluzjach ludzkiej natury, „ideał” homo inhumanus i absolut zwany Wielkim Mózgiem. Towarzyszem podróży Autora jest mityczny Iksjon, kompulsywny patron ponowoczesności, ukarany na wieczną mękę za przekraczanie wszelkich granic i łamanie wszelkich tabu przywiązaniem do – bez przerwy wirującego w przestworzach – płonącego koła o czterech szprychach.
* * *
Tomasz Olchanowski wyzyskuje z tradycji to wszystko, co zostało dzisiaj wyparte, zdeprecjonowane, uznane za „nienaukowe” – od metaforycznych motywów mitologicznych (Iksjon, Narcyz), przez pojęcie archetypów, psyche, aż po zupełnie odmienną od socjologiczno-kulturoznawczych wykładnię kapitalizmu jako religii, odwołującą się do własnego imaginarium pojęciowego. Na tej podstawie snuje smutną, przekonującą opowieść o maniakalnych wymiarach współczesności. […]
Ta książka to wielkie wołanie o konieczność powrotu myślenia o naszej samoświadomości i tożsamości nie w sposób ekspercko-tunelowy, ale prawdziwie humanistyczny, wielowątkowy. Takie myślenie sprawia ból, rzuca wyzwanie i nie obiecuje żadnych recept. Jest po prostu antysystemowe, a więc wolne w tym prawdziwym, zasadniczym sensie uwalniania od iluzji.
prof. dr hab. Wojciech Burszta
Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytet SWPS
Spis treści
Wprowadzenie
Rozdział 1. Kompleks Iksjona
1.1. Uwolnienie hybris
1.2. Umysł na płonącym kole narcystycznej inflacji
Rozdział 2. Kapitalizm jako religia głodnych duchów
2.1. Kapitalistyczna katechizacja
2.2. Świat głodnych duchów
2.3. W pułapce czasu punktowanego i anestetycznej przestrzeni
2.4. Diagnostyczny obłęd
Rozdział 3. Od pacjenta do klienta-konsumenta (i z powrotem)
3.1. Istota ludzka uwarunkowana przez traumatyczne przeżycia w dzieciństwie
3.2. Istota ludzka z dziedziczną skazą
3.3. Istota ludzka uwarunkowana przez środowisko swoiste
3.4. Istota ludzka jako mechanizm zaprogramowany na dążenie do przyjemności i unikanie przykrości
3.5. Istota ludzka oślepiona przez Zeitgeist i ograniczona przez karmę
3.6. Istota ludzka i jej Cień
3.7. Istota ludzka, która utraciła dobro
3.8. Powołanie przez dajmona
3.9. Elastyczne ludzkie narzędzie w świecie połkniętym przez ideologię neoliberalną
Rozdział 4. Współczesny Iksjon w masce homo oeconomicus
4.1. Nerwice epidemiczne i fałszywa świadomość
4.2. Homo oeconomicus i jego paranoja
4.3. Płonące koło technopolu
4.4. Od hodowli charakterów analnych do „produkcji” depresantów i maniaków
Rozdział 5. Ekspercka (samo)pacyfikacja
5.1. Ekspert jako karykatura Starego Mędrca i Wielkiej Matki
5.2. Lot naukowego Iksjona i polowanie na samotnych geniuszy
Rozdział 6. Od projekcji do imagopatii
6.1. Błaganie o psyche
6.2. Imagopatia a logorea
6.3. Matka „pochłonięta”
6.4. We władzy urojonych introjektów
6.5. Selfie jako tanatyczny obraz siebie
6.6. Mit prawdziwego „ja”
Zakończenie: Homo inhumanus
Bibliografia